Przebieg zachodniego koryta Warty na planie XV-wiecznego Poznania
Przebieg Zgniłej Warty na planie z roku 1888
Zgniła Warta (in. Leniwa Warta) - zachodnie koryto Warty, zasypane w latach 1896-1898, opływające od zachodu wyspę Groblę pomiędzy Piaskami i Garbarami a Groblą. Na współczesnym planie miasta jej przebieg dobrze oddaje ulica Mostowa. Odnoga łączyła się z głównej korytem rzeki przy moście Chwaliszewskim, na południowym jej krańcu usytuowana była Śluza Grobelna.
Na wysokości obecnej Magdalenki do Zgniłej Warty uchodziła struga Karmelicka.
Geneza nazwy[]
Zachodnia odnoga Warty miała szerokość około czterokrotnie mniejszą niż wschodnie, główne koryto rzeki. Odnoga miała charakter zastojowy i z biegiem lat ulegała zawężaniu. Zaduch stojącej wody, potęgowany przez fetor wyrzucanych do niej śmieci oraz fekaliów, przyczynił się do charakterystycznej nazwy.
Historia odnogi[]
Po wielkim pożarze miasta w roku 1803, który strawił niemal połowę Poznania, koryto uregulowano poprzez wyrównanie brzegów.
Po wielkiej powodzi, która nawiedziła Poznań w roku 1888 zbudowano nową sieć kanalizacyjną obejmująca tereny ograniczone murami Twierdzy Poznań. Pełniące dotychczas funkcję odbiorników ścieków miejskich i podmiejskich cieki wodne takie jak Zgniła Warta, Struga Karmelicka czy Struga Rybacka okazały się zbędne i zostały zasypane bądź zasklepione.
Na początku XX wieku tereny dawniej zajmowane przez cieki wodne zaczęły zajmować pierwsze kamienice.
Współczesne problemy budowlane[]
Uszkodzenia budynków spotykane współcześnie na ulicy Grobla można bezpośrednio przypisać ich położeniu w strefie zasypanego koryta Zgniłej Warty[1].