Zespół Szkół Gimnazjalno–Licealnych
Zabytkowy Zespół Szkół Gimnazjalno – Licealnych znajduje się przy ulicy Wyspiańskiego 27. Budynek został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-258 z 20 października 1984 r.
Około 1908 roku władze Poznania podjęły decyzję o wybudowaniu na parceli u skrzyżowania ulic Ziethena (dziś Jarochowskiego) i Hardenberga (Wyspiańskiego) zespołu budynków szkolnych.
Architektura[]
Pierwsze trzy budynki szkolne zaprojektowane przez Fritza Teubnera powstały już w 1908 r.- jako wzorcowa i nowoczesna szkoła podstawowa dla dziewcząt (XIII Mädchen Volksschule). Szkołę zaprojektowano w układzie pawilonowym.
Pawilony licowane ceramiczną cegłą w białym i czerwonym kolorze wykończono niezwykle starannie. Całość koncepcji uzupełniły obszerny dziedziniec oraz zieleń. Teubner zastosował układ pawilonowy, stylistycznie nawiązał zaś do form renesansowo–barokowych, zgodnie z najnowszymi tendencjami w tego typu budownictwie. W 1914 r. powstał następny budynek wg. projektu Adolfa Stahla.
Zbigniew Zakrzewski tak pisze o tym terenie:
Obok zachodniego odcinka ulicy Wyspiańskiego, poza ulicą Jarochowskiego , rozpościerał się dawnymi czasy plac Cięty, przeznaczony do ćwiczeń wojskowych i gier sportowych. Panującą tutaj ciszę, przerywaną jedynie dziecięcym rozgwarem dochodzącym z mieszczącym się tutaj kompleksu szkół powszechnych, przerwał na krótko, w roku 1929, pełen rytm PeWuKi, która zajęła cały ten teren i oznaczyła go literą „E”.
Historia szkoły[]
Za czasu niemieckich[]
W 1908 r. powstaje wzorcowa i nowoczesna szkoła podstawowa dla dziewcząt - 13 Lazarus–Mädchenschule , która istnieje do 1919 roku.
Po odzyskaniu niepodległości[]
Po odzyskaniu niepodległości w dniu 1 maja 1919 roku nastąpił rozdział szkół polskich i niemieckich. Dotychczasowa szkoła nr 13 została szkołą polską. W latach dwudziestych w budynkach funkcjonowała 13 Szkoła Powszechna.
W roku 1929 wszystkie budynki szkoły zostały wykorzystane dla potrzeb PeWuKi, a na terenie szkoły wybudowano dodatkowo budynek, zaprojektowany przez Stanisława Miecznikowskiego – Pawilon Ceramiki Budowlanej, gdzie wystawiano wyroby z gliny i betonu. Pawilon wkomponowano w zespół istniejący budynków. Po zakończeniu PeWuKi pawilon otrzymała szkoła i po zaadaptowaniu stał się salą gimnastyczną.
W roku szkolnym 1929/1930 szkoła nr 13 została podzielona na 13 żeńską i 26 koedukacyjną. Od 1 września 1933 roku szkołę 26 przeniesiono, a szkołę nr 13 podzielono na dwie szkoły żeńskie 33 i 34.
Podczas wojny[]
W czasie okupacji w latach 1939-1945 Niemcy urządzili w szkole szpital. Jeszcze kiedy trwały walki o Cytadelę, otwarto w Poznaniu Szkołę Powszechną, zapisano około 400 dzieci, znalazło tu swoje miejsce kilka szkół. Ale 19 kwietnia 1945 szkoła znowu stała się szpitalem polowym, tym razem dla Armii Czerwonej. Salę gimnastyczną zamieniono w kostnicę, zaś Park Kasprowicza w lądowisko dla samolotów sanitarnych. Po kilku miesiącach szkoła znowu została otwarta. Działać zaczęły szkoły nr 33 i 34, a także Szkoła Podstawowa nr 11 oraz Państwowe Liceum Gospodarcze.
Po wojnie[]
W 1965 r. szkoła podstawowa nr 33 otrzymała imię Zdobywców Cytadeli Poznańskiej. W 1969 r. odsłonięto pamiątkowy obelisk, od strony ulicy Jarochowskiego.
W 1999 r. powołano do życia Gimnazjum nr 33, a szkoła podstawowa nr 33 była stopniowo wygaszana i w 2004 zakończyła działalność. W 2008 r. w Zespole powołano do życia XXXIII Liceum Ogólnokształcące.
Dzisiaj jest to Zespół Szkół Gimnazjalno–Licealnych.
Galeria[]
