Wielka Sień, czyli Sala Renesansowa lub Sala Wielka, była salą uroczystych zebrań mieszczan oraz ich przedstawicieli. Wchodziło się do niej poprzez loggie, przez dwoje drzwi po stronie wschodniej ratusza.
Jest to najbardziej reprezentacyjna sala w ratuszu.
Przebudowana została w połowie XVI wieku przez Jana Baptista di Quadro. Sala wraz z fasadą świadczy o wysokiej klasie ratusza.
Architektura[]
Sklepienie żaglowe oparte jest na dwóch filarach i ozdobione kasetonami wypełnionymi polichromowaną stiukową dekoracją figuralną i roślinną. Dekoracje na sklepieniu to cały program ideowy, poprzez przedstawiania bohaterów biblijnych i antycznych, przedstawienia obowiązków i cnót obywatelskich, program herbowy, wątki astrologiczne. Wszystko to miało uzmysławiać miejsce człowieka we wszechświecie. Przedstawienia na fasadzie ratusza korespondują z dekoracjami Wielkiej Sieni, zaś cały szlak komunikacyjny z przed schodów ratusza do tej sali to droga ceremonialna, którą przechodzili rajcy i ich goście. Ceremonia zaczyna się poprzez pokazanie cnót na fasadzie ratusza (cnoty Wiara i Nadzieja; Miłość i Sprawiedliwość), dwa monumentalne portale prowadzące do wnętrza Wielkiej Sieni, herby państwa i miasta, gmerki burmistrzów - cały ten program ideowy osiągał kulminację wewnątrz Wielkiej Sieni.
Mimo czasu Sala zachowała się w stanie nie zmienionym dzięki pracom konserwatorskim w latach 1912-1913, ale też dzięki ofiarności kasztelana ratuszowego Józefa Jóźwiaka, który uratował salę przed pożarem w roku 1945 roku.
W sali znajduje się oszczędna ekspozycja. Zobaczyć można jedynie globus z mapą ziemi z 1688 roku i kopię popiersia Kaliguli. Na ścianie zachodniej dwa portale z 1508 roku.
Współcześnie[]
W Wielkiej Sieni w dzisiejszych czasach organizowane są kameralne koncerty, ponadto przyjmowani są przez prezydenta Poznania co niektórzy oficjele, choćby burmistrzowie zaprzyjaźnionych z Poznaniem miast.