|
Przebieg ulicy Ostrowskiej w roku 1948
Ulica Ostrowska - ulica na Krzesinach stanowiąca obecnie jedynie niewielki fragment dawnej drogi wylotowej na Kalisz i Ostrów biegnącej od ulicy Kórnickiej aż do granic miasta.
Współczesne ulice Pleszewska, fragment Piłsudskiego i odcinek deptaka wzdłuż sąsiadującej z nią szkoły, droga wewnętrzna na osiedlu Orła Białego i dalej krótki odcinek między Kurlandzką a ślimakiem kończącym Szwedzką, Klenowska oraz Bodawska biegną osią dawnej ulicy Ostrowskiej „pociętej” przez inwestycje lat 40. i 70. XX wieku: stację Poznań Franowo, ratajskie osiedla oraz Trasę Katowicką.
Historia[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Ostrowska była najważniejszą ulicą dawnego południowo-wschodniego Poznania, biegnącą od Łaciny, przez rów obrzycki, Żegrze, Franowo, aż do Szczepankowa.
Ulicę wyłożono w latach 30. kostką bazaltową (zachowana tylko na odcinku obecnie nazywanym Pleszewską). W drugiej połowie lat 60. nawierzchnię zmieniono na asfaltową[1].
Ostrowska straciła po raz pierwszy swój pierwotny w czasie II wojny światowej kiedy budując linię kolejową rozerwano Franowo. Powstał wtedy pierwszy wiadukt nad torami, a z pierwotnego ciągu oderwana została ulica Bodawska. W latach 1975-77, podczas budowy Trasy Katowickiej i ratajskich osiedli zaburzony został do reszty pierwotny wylotowy charakter ulicy.
Galeria[]
Poniższe zdjęcia pochodzą ze strony 11ujec.blogspot.com. Zobacz więcej zdjęć »
Źródła[]
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 2/1973, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1973.