|
Ulica Gwarna - ulica łącząca Święty Marcin oraz 27 Grudnia, przedłużenie Mielżyńskiego.
Przynależność[]
Ulica/plac należy[1] do rejonu:
- samorządu lokalnego Stare Miasto;
- Szkoły Podstawowej nr 75 i Szkoły Podstawowej nr 13 oraz Gimnazjum nr 3 i Gimnazjum nr 2;
- parafii Najświętszego Zbawiciela;
- obwodów wyborczych okręg I obwód 7 i okręg I obwód 6;
- obwodów wyborczych do rad osiedli okręg I- Stare Miasto obwód 7 i okręg I- Stare Miasto obwód 6;
- komisariatu komisariat Stare Miasto rewir II rejon 10.
Nazwa[]
Gwarna jest w Poznaniu ulicą, która najczęściej zmieniała nazwę. Obecna nazwa pochodzi z roku 1920 i związana była z ruchliwym wówczas charakterem ulicy.
Ulicę wytyczono w połowie XIX wieku. Pierwotnie była ona częścią ulicy Młyńskiej. W roku 1885 przemianowano ją na Górną Młyńską (część północną pierwotnej ulicy Młyńskiej nazwano Dolną Młyńską).
Zmiana ta wywołała krytykę niektórych środowisk (głównie policji), które wysunęły propozycję nazwania jej ulicą Wiktorii. Ówczesny burmistrz Jarosław Herse był przeciwny nadawaniu ulicom nazw niemiecko-patriotycznych. Proponowana nazwa ostatecznie została wprowadzono w roku 1891. Ulica nosiła nazwę Wiktorii na cześć żony cesarza Fryderyka, która odwiedziła Poznań w czasie powodzi w roku 1888.
Określenie ulica Młyńska utrzymywało się bardzo długo w mowie potocznej. W roku 1905 próbowano nawet przywrócić poprzednią nazwę. Przy sprzeciwie policji nie doszła ona jednak do skutku.
W roku 1920 Rada Miejska podzieliła ulicę Młyńską na ulicę Gwarną oraz Seweryna Mielżyńskiego. Magistrat postanowił jednak całą ulicę nazwać imieniem Seweryna Mielżyńskiego. W następnym roku przyjęto uchwałę wytyczającą ulicę Gwarną między ulicami Fredry, a Świętym Marcinem[2].
15 lipca 1934 roku ulica uzyskała nowego patrona - Bronisława Pierackiego, ówczesnego ministra spraw wewnętrznych, zamordowanego przez członka Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów[3].
W okresie okupacji niemieckiej ulica otrzymała nazwę Leo Schlageterstrasse[4] - jej patronem został niemiecki bojówkarz Albert Leo Schlageter, aresztowany przez Francuzów w 1923 roku za niszczenie linii kolejowych i rozstrzelany po wyroku skazującym.
Od roku 1951[5] do schyłku PRL patronem ulicy Gwarnej był Alfred Lampe.
Komunikacja[]
8 marca 2014 roku na Gwarnej rozpoczęto budowę pierwszego w Poznaniu przystanku wiedeńskiego[6]. Platforma przystanku została wyniesiona z poziomu jezdni o około 22 centymetry na specjalnie zbudowanej rampie. Ułatwia to pasażerom wsiadanie i wysiadanie z tramwaju oraz zwiększa bezpieczeństwo zmuszając kierowców do zwolnienia. Przystanek oddano do użytku 18 kwietnia[7].
Gwarną w obu kierunkach[]
Przez Gwarną prowadzą tory tramwajowe w obu kierunkach. 16 grudnia 2023 roku (po otwarciu centrum dla ruchu tramwajowego) "siedemnastka" zaczęła kursować z Górczyna na Starołękę, pokonując Gwarną w obu kierunkach[8]. Wcześniej, przez wiele lat tramwaje korzystały z toru wschodniego (w kierunku Okrąglaka) jedynie w trakcie objazdów.
Charakter[]
Wzdłuż ulicy mieszczą się liczne lokale gastronomiczne oraz hostele.
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Ciekawostki[]
Mimo że Gwarna i Mielżyńskiego od lat są już osobnymi ulicami, to wciąż zachowują ciągłość numeracji budynków.
Galeria[]
Poniższe zdjęcia pochodzą ze strony 11ujec.blogspot.com. Zobacz więcej zdjęć »
Źródła[]
- ↑ Baza systemu adresowego ZGiKM GEOPOZ
- ↑ Zygmunt Zaleski, „Nazwy ulic w Poznaniu z planem Wielkiego Poznania”, s. 33-34, Poznań, Magistrat Stołecznego Miasta Poznania, 1926.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 3-4/1984, s. 35, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1984.
- ↑ cyryl.poznan.pl - Leo Schlageterstrasse (obecnie ul. Gwarna) w czasie okupacji
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 1951/1956, s. 262, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1956.
- ↑ W sobotę rozpoczyna się budowa przystanku wiedeńskiego
- ↑ Przystanek wiedeński na Gwarnej otwarty. Kosztował 312 tysięcy złotych
- ↑ ztm.poznan.pl - Jak pojadą tramwaje w centrum i na trasie kórnickiej?