|
|
Ten dynks trzeba narychtować, tej! Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tego artykułu. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje. |
Ulica Antoniego Małeckiego - prowadzi od Rynku Łazarskiego do ul. Gąsiorowskich. Niegdyś przecinała ulicę Gąsiorowskich i tworzyła wlot do ul. Głogowskiej - w miejscu przedłużonej PeSTki (gdzie tor targowej bocznicy kolejowej przecina Głogowską). Przecina ulicę Strusia i Kanałową, dobiegają do niej ulice Łukaszewicza i Graniczna tworząc placyk. Jej przedłużeniem w kierunku południowym jest ulica Romana Dmowskiego.
Historia[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Ulica została wytyczona pod koniec XIX wieku, w miejscu polnej drogi, otoczonej przez łąki i stawy. Początkowo nazywała się Prinzenstrasse (Książęca). W r. 1900 wraz z Łazarzem przyłączona do Poznania. W roku 1912 przedłużono ją do ulicy Głogowskiej. 5 stycznia 1920 r. jej patronem został Antoni Małecki[1].
W czasie II wojny światowej przemianowano ją na Georgenstrasse (ulicę Georga - Grzegorza).
Przynależność[]
Ulica/plac należy[2] do rejonu:
- samorządu lokalnego Św. Łazarz;
- Szkoły Podstawowej nr 9 oraz Gimnazjum nr 51;
- parafii Świętego Michała Archanioła i parafii Świętej Anny;
- obwodów wyborczych okręg II obwód 48, okręg II obwód 46 i okręg II obwód 49;
- obwodów wyborczych do rad osiedli okręg I-Św.Łazarz obwód 9 i okręg I-Św.Łazarz obwód 1;
- komisariatów komisariat Grunwald rewir III rejon 31 i komisariat Grunwald rewir III rejon 32.
Przy ulicy[]
<places category="Ulica Antoniego Małeckiego" />
Już w początkowym okresie istnienia ulica w szybkim tempie została zwarcie zabudowana 3-4 piętrowymi domami czynszowymi. Przed wojną ulicę Małeckiego zamieszkiwali przeważnie rzemieślnicy, urzędnicy i robotnicy, mieszkało też tu kilku artystów malarzy: pod nr 10 Zdzisław Eichler, pod nr 26 Eugeniusz Dąbrowa (Dąbrowski) i pod nr 27 Damazy Kotowski.
- nr 1 - jeden z najstarszych budynków na tej ulicy to kamienica nr 1 z 1900 roku na narożniku ulicy Gąsiorowskich 9
- nr 7 - Małeckiego narożnik/Kanałowej 3-4 - kamienica wybudowana przez Ludwika Frankiewicza około 1903 r.
- nr 11 - na drugim narożniku kamienica zbudowana w 1911 roku, prawdopodobnie też była własnością Oskara Stillera. W budynku 11 mieści się Przychodnia Terapii Uzależnień. W kamienicy narożnej przy Strusia mieściło się w lokalu dzisiejszej przychodni maleńkie kino Wilsona (wspomina o nim Zbigniew Zakrzewski w książce „Ulicami mojego Poznania”)
- nr 12a - Małeckiego narożnik/Strusia 10 - do lat 80-tych funkcjonowało studio poznańskiego oddziału Telewizji Polskiej
- nr 16 - z 1902 r. ze sgraffitową dekoracją elewacją. Powstała według projektu pracowni Oskara Hoffmanna, w stylu secesji. Połączone elementy ceglanej licówki w różnych kolorach z bogatą sztukaterią i wielkopłaszczyznowymi dekoracjami w tynku i sgraffito pokrywają powierzchnię fasady.
- nr 24 - kamienica z wieżyczką na rogu Łukaszewicza/Małeckiego; zaprojektował ją Emil Assmus w latach około 1900-1905. Balkon tej kamienicy przytrzymują Atlanty.
- nr 25 - kamienica narożnikowa Małeckiego 25 i Graniczna 1, przy skwerku. Powstała około 1900 roku. Skwer znajduje się przy zbiegu ulic Granicznej, Łukaszewicza i Małeckiego.Słynie z hucznych zabaw sylwestrowych – palenia starych mebli. Zaczął tą tradycję podobno pracownik drukarni, który pod koniec roku palił stare kalendarze, teraz w Sylwestra i straż, i policja interweniuje.
- nr 26 - kamienica na narożniku ulicy Małeckiego 26 i Strusia 9, z elewacją wykładaną ceramiczną cegłą, z dwupiętrowym wykuszem nakrytym balkonem z daszkiem w narożniku. Mieszkał w tym domu wybitny slawista, prof. Uniwersytetu Poznańskiego Edward Klich (1878-1939). Znajduje się tu kultowa pijalnia piwa „Kominek”.
- nr 27 - kamienica na rogu Małeckiego i Strusia, z ceramiczną dekoracją secesyjną, zbudowana została dla majętnego kupca Oskara Stillera, członka Zarządu Gminy św. Łazarz; nazywana kamienicą „Pod Wiewiórkami” ze względu na portal z wiewiórkami. Prawdopodobnie projekt powstał w pracowni Oskara Hoffmanna, a architektem był Paul Goeldner, współpracownik Hoffmanna.
- nr 29 - mieści się tu Urząd Dozoru Technicznego - Centralne Laboratorium, wybudowany między starymi kamienicami po wojnie.
- nr 37 - na drugim narożniku ulicy Gąsiorowskich 7/Małeckiego 37 kamienica projektowana przez Emila Assmusa i zbudowana w latach około 1900-1905.
Źródła[]
- ↑ Zygmunt Zaleski, „Nazwy ulic w Poznaniu z planem Wielkiego Poznania”, s. 45, Poznań, Magistrat Stołecznego Miasta Poznania, 1926.
- ↑ Baza systemu adresowego ZGiKM GEOPOZ
Galeria[]
