Most Bolesława Chrobrego w latach 80-tych
Trasa Chwaliszewska - ciąg komunikacyjny łączący Aleję Niepodległości z Rondem Śródka. Trasa jest główną arterią dla ruchu samochodowego i tramwajowego na linii wschód-zachód w centrum Poznania.
Historia[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Plany dotyczące budowy Trasy przyjęto na początku lat 60-tych:
W latach 1961-1965 planuje się budowę 70 km nowych ulic. Główną inwestycją drogową stanie się tzw. trasa W-Z, czyli Chwaliszewska, która trzema mostami przez Wartę zepnie śródmieście z dzielnicami północno-wschodnimi. Kronika Miasta Poznania[1]
Budowę trasy rozpoczęto w roku 1965[2]. Jednak już wcześniej (21 grudnia 1964 r.[3]) otwarto pierwszy obiekt na nowej trasie - odbudowany po zniszczeniach wojennych most Bolesława Chrobrego.
Śródka - Garbary[]
Dawny Rynek Śródecki połączono dwujezdniową arterią z Garbarami w roku 1971[4].
Most Chrobrego już w momencie jego otwarcia (rok 1964) miał ułożone torowisko tramwajowe. W latach 1971-72 dokończono budowę torowiska na całym odcinku od Śródki do Garbar. Nie podłączono go jednak z istniejącą siecią tramwajową. Dopiero podczas przebudowy ronda Śródka połączono torowisko na trasie Chwaliszewskiej z torami na ulicy Warszawskiej i wybudowano łuki z tej trasy w stronę Zawad i Rataj. W kwietniu 1974 roku połączono tory na ulicy Estkowskiego z torami w stronę pętli na Garbarach[5].
1 maja 1974 r. połączono nową trasą tramwajową Garbary z rondem Śródka (wówczas nazywanym rondem Podwale), przez most Chrobrego i Mieszka I. Pojawiła się na niej linia tramwajowa nr 21. Torowiska nie przedłużono wówczas w kierunku placu Wielkopolskiego z uwagi na konieczność wyburzeń[6]. Do użytku oddano również trasę na ulicy Warszawskiej do pętli na Miłostowie[5].
Garbary - Aleja Niepodległości[]
Rozbiórka torowiska tramwajowego na Garbarach
Na lata 1971-1975 zaplanowano III etap prac - odcinek od ulicy Garbary do alei Marcinkowskiego[7].
Zmodernizowane ulice Solną i Małe Garbary oddano do użytku 16 maja 1977 r. W ramach prac budowlanych rozebrano i wyburzono budynki przy Małych Garbarach, Bóżniczej, Garbarach, Działowej, placu Wielkopolskim, Solnej oraz części dawnych stajni wojskowych przy zbiegu ulic Kościuszki i Solnej[8].
Od 1 czerwca 1977 r. przestano eksploatować linię tramwajową prowadzącą po wysłużonym torowisku na Zielonej i Garbarach do pętli przed Rzeźnią Miejską. Uruchomiono za to torowisko z placu Wielkopolskiego w osi ulic Wolnica i Małe Garbary[9]. Trasa Chwaliszewska została w pełni otwarta dla poznańskich tramwajów.
Przebieg[]
<places category="Trasa Chwaliszewska" />
Na Trasę Chwaliszewską składają się:
- Ulica Solna
- Ulica Wolnica
- Ulica Małe Garbary
- Ulica Ewarysta Estkowskiego
- Most Bolesława Chrobrego
- Ulica Prymasa Stefana Wyszyńskiego
- Most Mieszka I
Galeria[]
Źródła[]
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 2/1961, s. 35, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1961.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 2/1973, s. 18, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1973.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 3/1965, s. 118, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1965.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 4/1972, s. 140, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1972.
- ↑ 5,0 5,1 „Kronika Miasta Poznania” nr 4/1998, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1998.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 2/1977, s. 141, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1977.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 1/1973, s. 166, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1973.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 1/1978, s. 89, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1978.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 1/1978, s. 90-91, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1978.