| Tadeusz Ruge | ||
 | ||
| Data urodzenia: | 12 stycznia 1886 | |
| Miejsce urodzenia: | Żabno pod Mosiną | |
| Data śmierci: | 19 września 1939 | |
| Miejsce śmierci: | Drużkopol pod Łuckiem (obecnie Żurawnyki, Ukraina) | |
| Prezydent Miasta Poznania | ||
| Poprzednik: | Erwin Więckowski | |
| Następca: | Cyryl Ratajski | |
Tablica pamiątkowa na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan
Tadeusz Ruge – przedwojenny, komisaryczny prezydent Poznania, pełniący tę funkcję w latach 1937-1939. Powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, major Wojska Polskiego, kawaler orderu Virtuti Militari.
Dzieciństwo i edukacja[]
Tadeusz Ruge, wbrew zaostrzającej się akcji germanizacji w szkołach, w młodości działał w Tajnym Samokształceniowym Kole Towarzystwa Tomasza Zana. W roku 1913 uzyskał dyplom inżyniera na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej słynnej Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Charlottenburgu, która wykształciła wielu wybitnych polskich inżynierów.
Powstanie wielkopolskie i wojna 1920 roku[]
W październiku 1913 r. rozpoczął obowiązkową roczną służbę wojskową. W kolejnym roku, gdy wybuchła wojna, Ruge trafił na wszystkie fronty wojny światowej.
I tak w 1916 r. został wysłany do współpracy w żegludze na Dunaju; od 1917 do lipca 1918 r. był oficerem na kolei Mitawa-Ryga, w końcu dowodził kompanią kolejową. We wrześniu 1918 r. jako delegat szefa kolejnictwa VIII armii przeprowadzał w Rewlu studia nad możliwościami transportowymi i wykonał projekt odbudowy małego portu Hapsal w Estonii.
Po zakończeniu działań wojennych Ruge powrócił z Estonii do Poznania, gdzie wstąpił w szeregi, tworzonej przez generała Józefa Dowbora-Muśnickiego, Armii Wielkopolskiej.
W kolejnych latach Ruge był coraz bardziej znany jako organizator oddziałów saperskich, prowadzący specjalistyczne szkolenia militarne i techniczne w zakresie służby wodnej, rekonstrukcji sieci kolejowej i trakcyjnej.
W 1920 roku otrzymał awans do stopnia majora. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej sprawnie nadzorował budowę i odbudowę mostów oraz linii kolejowych. Za te zasługi gen. dyw. Kazimierz Raszewski udekorował majora Tadeusza Rugego Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Dwudziestolecie międzywojenne[]
Po roku 1920 mjr Ruge pełnił funkcję zastępcy dowódcy poznańskiej Cytadeli. W roku 1924 walczył ze skutkami powodzi, która nawiedziła Poznań. Był również zaangażowany w przebudowę lotniska wojskowego na Ławicy.
Praca cywilna[]
W roku 1926 Tadeusz Ruge na własną prośbę został przeniesiony do rezerwy. Ruge stał się sprawnym samorządowcem, radcą miejskim, współpracownikiem Cyryla Ratajskiego w zarządzie miejskim. W 1926 roku został kierownikiem Wydziału Budownictwa Podziemnego Zarządu Miasta. Piastował także stanowisko wiceprezydenta, a od 1937 roku - po rezygnacji Erwina Więckowskiego - prezydenta miasta Poznania (od 30 grudnia).
Rok 1939[]
We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna. Cieszący się sławą wybitnego sapera Ruge został wezwany przez naczelne dowództwo wojskowe do Warszawy, gdzie miał nadzorować odbudowę bombardowanych przez niemieckie wojsko mostów. Nigdy jednak nie dotarł do stolicy.
19 września Tadeusz Ruge znalazł się na Kresach Wschodnich. W Drużkopolu, dzisiaj ukraińskich Żurawnykach, dosięgła go kula żołnierza Armii Czerwonej. Jego ciało zostało pochowane na miejscowych cmentarzu, po którym obecnie nie ma już śladu.
Upamiętnienia[]
- Na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan znajduje się tablica poświęcona pamięci Taduesza Ruge z ziemią z miejsca jego pochówku.
- W Poznaniu znajduje się ulica Tadeusza Rugego[1].
Źródła[]
- Na ołtarzu Ojczyzny
- „Kronika Miasta Poznania” nr 1/1936, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1936.