Szosa Okrężna (niem. Ringchaussee, Ringstrasse[1]) - szosa zbudowana wokół Poznania w latach 80. XIX wieku wraz z budową fortyfikacji. Była ona drogą rokadową (biegnącą równolegle do ewentualnego frontu) łączącą forty zewnętrzne. Z czasem jej kolejne fragmenty oznaczane były odrębnymi nazwami.
Od Szosy Okrężnej odchodziły do fortów krótkie drogi dojazdowe (Zufuhrweg), a do miasta prowadziły drogi promieniowe (Radialstrasse), zwykle pokrywające się z już istniejącymi publicznymi drogami wylotowymi z Poznania[1] (jak np. ulica Urbanowska prowadząca do Fortu VIa).
Historia[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Budowa pełnego układu drogowego trwała w latach 1878-1891[1].
Przebieg na planie współczesnego Poznania[]
<places category="Szosa Okrężna" />
Przebieg szosy okrężnej dobrze odwzorowują we fragmentach współczesne ulice:
- Serbska (wraz z aleją Solidarności wyodrębnioną w 2005 r.)
- Lutycka (sztuczne jezioro Rusałka powstało później)
- Polska
- Bułgarska
- Jugosłowiańska
- Albańska
- Czechosłowacka
oraz w prawobrzeżnym Poznaniu:
- Forteczna
- Obodrzycka (do roku 1939 nosiła ona nazwę Okrężna)
- Kurlandzka
- Krańcowa (wówczas nie istniało jeszcze jezioro Maltańskie)
- Gdyńska
- Bałtycka
Powstała w ten sposób obwodnica przerwana była na południu i północy korytem Warty. Na południu przeprawę zapewniał most kolejowy w Dębinie (możliwe było zorganizowanie obok niego przeprawy promowej lub mostu wojskowego). Na północy rzeka przerywała szosę okrężną na Nadolniku, w miejscu, gdzie obecnie znajduje się most Lecha.
Źródła[]
- „Kronika Miasta Poznania” nr 2/2002, „Zawady i Główna”, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 2002.