Powódź w roku 1515 ogarnęła Garbary, Piaski, Rybaki i przyległe okolice miasta. W klasztorze Bernardynów woda dostała się do kościoła, w którym opiekowano się umierającymi na morowe powietrze zakonnikami. Powódź spowodowała, że zmarłych musiano chować w kościele św. Marcina. Klasztor i kościół Karmelitów został tak zniszczony przez powódź, że zakonnicy musieli szukać schronienia w mieście na kilka tygodni.[1]
Zgodnie z zapisami kronikarza miejskiego Mikołaja Ruczla powódź rozpoczęła się 6 lipca (wg Borasa i Trzeciakowskiego miało to być w dniu 11 listopada [1], jednak nie zgadzają się daty) i trwała aż do dnia 29 września.[2]
Źródła[]
- ↑ 1,0 1,1 Z. Boras, L. Trzeciakowski, „W dawnym Poznaniu”, Wydawnictwo Poznańskie, 1969.
- ↑ Kronika poznańskich pisarzy miejskich, Jacek Wiesiołowski (red.), Wydawnictwo Miejskie, 2004.