Pomnik Woodrowa Wilsona - pomnik znajdujący się na terenie parku Wilsona.
Park Wilsona swojego patrona otrzymał w 1926 z okazji 150 rocznicy powstania USA. Władze Poznania postanowiły postawić na terenie parku pomnik jego patrona.
Historia[]
Najpierw w 1928 roku ogłoszono konkurs na pomnik Wilsona. Konkurs wygrała Zofia Trzcińska-Kamińska, która wyrzeźbiła popiersie z szarego, czeskiego granitu. W tym samym czasie pomnik Woodrowa Wilsona podarował Poznaniowi Ignacy Paderewski. Był to pomnik wykonany przez Johna Gutzona de la Monte Borglum. Trzcińska dostała w ramach rekompensaty zlecenie na wykonanie pomnika Kościuszki.
Z uroczystości odsłonięcia pomnika przeprowadzono 4 lipca 1931 r. pierwszą w historii radiofonii polskiej bezpośrednią transmisję radiową do Ameryki. Na uroczystość przybyli m.in. wdowa po zmarłym prezydencie Edith Wilson, ambasador USA w Polsce, a ze strony polskiej prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki i wiele innych osobistości. Zabrakło jednak fundatora pomnika, Ignacego Paderewskiego, który odmówił przyjazdu w związku z chorobą żony oraz aresztowaniem czołowych przywódców opozycji i osadzeniem ich w twierdzy w Brześciu[1].
W czasie wojny pomnik został zniszczony.
Po 1945 roku[]
Po wojnie patronem parku stał się Marcin Kasprzak, któremu w roku 1963 ustawiono pomnik. Pomnik został przeniesiony w 1990 roku do Czołowa (do miejsca urodzenia Kasprzaka).
Popiersie Wilsona wykonane przez Zofię Trzcińską–Kamińską znaleziono na terenie Miejskiego Przedsiębiorstwa Remontowo–Budowlanego nr 3 w 1974 roku - było tam zakopane od czasów II wojny światowej. Rzeźba została oczyszczona i zrekonstruowano ubytki, a w 1994 roku popiersie zostało ustawione na granitowym cokole, w pobliżu głównego wejścia do parku.
Źródła[]
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 3/1989, s. 73, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1989.
Galeria[]
