Poczekalnia tramwajowa na Sołaczu - jedyna zachowana w Poznaniu, jedna z nielicznych w kraju, drewniana poczekalnia tramwajowa z początku XX wieku.
Drewniana poczekalnia znajduje się przy skrzyżowaniu ulic Małopolskiej i Wołyńskiej przy przystanku „Sołacz” w kierunku centrum Poznania. Początkowo znajdowała się ona na wysokości Placu Spiskiego przy przystanku końcowym linii na Sołacz otwartej w roku 1913. W roku 1924 przedłużono ją do ulicy Wołyńskiej, tam też przeniesiono poczekalnię.
Podobna poczekalnia znajdowała się również od roku 1901 przed poznańskim dworcem głównym.
Poczekalnia obecnie[]
Drewniany budynek używany był do lat 80. XX wieku. Był już wtedy mocno zdewastowany i zaniedbany. Groziła mu nawet rozbiórka. Obiekt ostatecznie został przejęty przez Polski Związek Wędkarski. Należące do niego koło Sołacz-Winiary używa go jako biura do dzisiaj.
Konstrukcja[]
Drewniana konstrukcja osadzona jest na niewielkiej podmurówce. Malowany na zielono budynek posiadał kiedyś zegar. Szerokie okapy oferowały schronienie podróżnym oczekującym również na zewnątrz poczekalni. Architektonicznie poczekalnia reprezentuje tzw. styl szwajcarski, stanowiąc ciekawe uzupełnienie parku sołackiego.