Powodzie 1888 i 1889

Powodz 1888 7 — Tablica przy ul.Długiej 1/2

Powodz 1888 6 — Znak powodziowy umieszczony u wejścia do Kościoła Bożego Ciała

Pomimo prowadzonych prac regulacyjnych Warty wielka powódź zalała Śródkę, Chwaliszewo, Garbary i Stary Rynek. 30 marca 1888 roku woda podeszła na wysokość 102 cm na wysokości Kościoła Bożego Ciała.

Woda dostała się na Stary Rynek podziemnymi kanałami ściekowymi, który szedł pod ul. Woźną do Warty. Stała tam przez tydzień, a w okolicach Starego Rynku nawet pięć tygodni (najdłużej na Chwaliszewie). Zalane zostało wtedy całe Chwaliszewo, Garbary, Strzelecka, Droga Dębińska. Woda wdarła się do ponad 800 budynków, zamieszkanych przez 22 tysiące ludzi.

Do Poznania przyjechała wówczas cesarzowa Wiktoria (córka brytyjskiej królowej Wiktorii), która zostawiła w Berlinie konającego cesarza Fryderyka III. Wraz z nią przyjechał następca tronu, książę Wilhelm - późniejszy cesarz. Cesarzowa i książę podarowali powodzianom kilkaset marek jałmużny.

Reakcje[]

Po kolejnej powodzi rok później - w 1889 roku - zapadła decyzja o przebudowie systemu przeciwpowodziowego miasta. Podwyższono wały do 7,2 m, poziom Chwaliszewa o jeden metr, zasypano Łąki Grochowskie i tzw. Zgniłą Wartę (to dzisiejsza ul. Mostowa), skanalizowano Bogdankę. Prace trwały aż do I wojny światowej - w 1913 r. powstał m.in. most św. Rocha, a w 1911 r. inżynier S. Schultz opracował projekt regulacji biegu Warty. Do wybuchu wojny część prac dało się wykonać.

Poziom wody[]

Tabliczka powódź 1888 — Pozioma kreska określa poziom wody podczas powodzi

Znak powodziowy znajduje się przy wejściu bocznym do kościoła Bożego Ciała, po prawej stronie na ścianie, ze wskazaniem zasięgu powodzi z 1888 roku. Na tabliczce umieszczono tekst polski w dwóch wierszach. Umieszczona jest około 105 cm nad progiem przy wejściu do kościoła.