Poznańska Wiki
Advertisement
Poznańska Wiki

Zajta jest nie akuratna, fest ma być!

Artykuł jest istotny, ale brakuje mu podstawowych treści. Rozwiń opisy lub wgraj dodatkowe ilustracje.
Jeżeli masz pomysł, dodaj nową sekcję.

Muzeum Narodowe
Muzeum Narodowe
Rok założenia: 1919
Otwarte: Wtorek-czwartek:
9-15
w okresie letnim: 11-17

Piątki:
12-21
Weekendy:
11-18

Wczytywanie mapy…
Obiekt zabytkowy

Obiekt wpisany do
rejestru zabytków pod nr A-217
w dniu 9 kwietnia 1979 r.[1]

Muzeum Narodowe (niem. Kaiser Friedrich Museum)

355a63d179 (1)

Kaiser Friedrich Museum -budowa

Kaiser Friedrich Museum[]

W 1894 roku władze pruskie powołały do życia pierwsze muzeum niemieckie – Provinzial Museum in Posen, od roku 1902 noszące nazwę Kaiser Friedrich Museum. Na potrzeby tego muzeum w latach 1900-1903 zbudowano nową reprezentacyjną siedzibę, projektu Karla Hinckeldeyna, a od roku 1904 przeniesiono tu zbiory Kaiser Friedrich Museum. W tym miejscu, po dwudziestoletnim zdeponowaniu w National – Galerie, znalazła się też kolekcja malarstwa Atanazego Raczyńskiego.

Muzeum Narodowe w Poznaniu[]

Powstało z połączenia kilku historycznych kolekcji - najstarsza z nich (Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich w Wielkim Księstwie Poznańskim) powstała w 1857 roku przy Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk. W tym muzeum znalazły się darowizny Seweryna Mielżyńskiego dla PTPN oraz zakupione przez Mielżyńskiego zbiory Edwarda Rastawieckiego i miłosławska kolekcja rodzinna Mielżyńskich przekazana w 1871 r. dla PTPN. Zbiory te nazwane zostały Muzeum im. Mielżyńskich i otwarte dla publiczności w 1882 r.

Muzeum Narodowe w Poznaniu po odzyskaniu niepodległości[]

W 1919 roku, po odzyskaniu niepodległości, Muzeum Cesarza Fryderyka III przemianowano na Muzeum Wielkopolskie, przejęto wówczas zbiory z Muzeum Mielżyńskich. Podczas wojny ponownie nazwane Kaiser Friedrich Museum Posen. Wiele dzieł wywieziono w głąb Niemiec, reszty dokonały działania wojenne, zwłaszcza walki o Poznań w 1945 roku. Po II wojnie światowej stopniowo odbudowano zbiory, a w 1950 Muzeum Wielkopolskie zostało przekształcone w Muzeum Narodowe w Poznaniu.

Muzeum Narodowe w Poznaniu przechowuje jedną z najbogatszych kolekcji sztuki w Polsce, która obejmuje m.in. zbiory Fundacji Raczyńskich i Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (zbiory Mielżyńskich).

Muzeum Narodowe w Poznaniu (dotychczasowa nazwa: Galeria Malarstwa i Rzeźby) – Al. Marcinkowskiego 9 - obecnie siedzibą oddziału są dwa, integralnie zespolone ze sobą gmachy: historyczny, wybudowany w roku 1904, oraz nowe skrzydło udostępnione dla zwiedzających w roku 2001.

W skład Muzeum Narodowego wchodzą oddziały:[]

Poza Poznaniem:[]

Muzeum Pałac w Rogalinie[]

Muzeum Zamek w Gołuchowie[]

Muzeum A. Mickiewicza w Śmiełowie[]

W 2006 r. w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu znajdowało się 309 569 obiektów umieszczonych w 203 304 pozycjach inwentarzowych oraz 4 119 depozytów.

Architektura budynku[]

Siedziba Kaiser Friedrich Museum zaprojektowana przez Karla Hinckeldeyna to okazały eklektyczny gmach, tworzący z barokowym skrzydłem Bazaru wschodnią pierzeję Placu Wolności. Budynek wzorowany na berlińskim arsenale, który pełnił ówcześnie muzeum broni. Tak jak berliński arsenał, tak samo Kaiser Friedrich Museum miało rozsławiać niemiecką kulturę, o czym świadczyły wystrój elewacji i holu. Obok niezachowanych płaskorzeźb gloryfikujących sztukę – personifikacja Malarstwa, Rzeźby i Architektury w tympanonie, na fasadzie mozaikowe portrety najwybitniejszych artystów niemieckich, zastąpione obecnie, w tej samej technice nazwiskami polskich malarzy. Na elewacji południowej, miedzy oknami pietra, zachowały się podobizny Wenzela Jamnitzera i Hansa Burgkmaira, wplecione w alegorie ośmiu gałęzi rzemiosła artystycznego. Na elewacji wschodniej sgraffito wyobrażające trzy królestwa przyrody: przyrodę nieożywioną (Krajobraz powulkaniczny); fauny (skalisty wyspa z orłem, lwem i wężem) i flory (dorodna jabłoń na tle wodospadu). To wszystko ma się odnosić do zbiorów muzeum, ale też do rozpowszechnionego przekonania o szczególności Niemców do odczuwania. Równie bogaty w znaczeniu był wystrój przykrytego szklaną kolebką holu – ściany ozdabiały malowidła bogów olimpijskich oraz znanych z mitologii germańskiej – co miało podkreślać równorzędność kultur Północy i Południa, przy ścianach na konsolach popiersia symbolizowały cztery epoki kultury śródziemnomorskiej: egipską, antyczną, gotycką i renesansową. Do dzisiaj budynek ten, mieszczący obecnie Galerię Malarstwa i Rzeźby, stanowi jeden z ciekawszych przykładów monumentalnej architektury wystawienniczej, z centralnie usytuowanym holem i otaczającymi go salami ekspozycyjnymi.

Źródła[]

Galeria[]

Advertisement