Lucjan Mianowski - malarz i grafik.
Urodzony 2 lutego 1933 r. w Strzemieszycach Wielkich. W 1950 r. rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, początkowo w pracowni plakatu u prof. Macieja Makarewicza, następnie w pracowni litografii u prof. Konrada Srzednickiego. W 1956 r. otrzymał dyplom z wyróżnieniem. Przez dwa następne lata studiował malarstwo w pracowni prof. Czesława Rzepińskiego. W 1959 r. otrzymał Stypendium Rządu Francuskiego na studia w Paryżu w Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts w pracowni litografii u prof. Pierre Clairin, gdzie studiował w latach 1959/60 i 1963/64. W roku akademickim 1964/65 został powołany na wykładowcę litografii w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu.
W École Nationale Superiéure des Beaux-Arts w Paryżu Mianowski zetknął się z aktualnymi wówczas wydarzeniami w sztuce europejskiej i amerykańskiej. Wiele podróżował, fascynował się kulturą masową, zwłaszcza dwoma jej obszarami: sportem i seksem. Był otwarty na nowe kierunki i tendencje w sztuce. Nie tylko jako jeden z pierwszych w Polsce posługiwał się stylistyką pop-artu w grafice, ale też korzystał z fotografii prasowej.
Wczesne prace Mianowskiego są ekspresjonistyczne i groteskowe, później pojawiają się wpływy surrealizmu, a następnie informelu. W latach 60. i w pierwszej połowie lat 70. XX wieku artysta korzystał z osiągnięć pop-artu, rozpoczynał pierwsze doświadczenia z fotografią; od końca lat 70. w jego pracach pojawił się wpływ hiperrealizmu. Przez ostatnie kilkanaście lat życia eksperymentował z grafiką komputerową. Artysta był mistrzem barwnej litografii. W latach 60. i 70. uczestniczył w najbardziej prestiżowych światowych konkursach graficznych, festiwalach oraz prezentacjach sztuki polskiej na Zachodzie. Był znany i bardzo ceniony w krajach skandynawskich, we Francji i w Japonii. Jego praca „Zachód słońca” z 1964 roku „zagrała” w filmie „Trzy dni kondora” Sidneya Pollacka.