Królewski Zakład dla Głuchoniemych wraz z willą dyrektora ośrodka (po prawej)
Dobudowana część Królewskiego Zakładu dla Głuchoniemych
Królewski Zakład dla Głuchoniemych - zbudowany w XIX wieku zakład zajmujący się opieką nad głochoniemymy dziećmi.
Historia[]
Inicjatorem powstania szkoły był radca szkolny August L. Jacob. Z jego to inicjatywy przyznano pensję nauczycielowi muzyki w poznańskim seminarium nauczycielskim Józefowi Sikorskiemu oraz zaczęto przyjmować dzieci do poznańskiego zakładu (28 lutego 1832 roku).
Ministerstwo przyznało 200 talarów z funduszu seminaryjnego. Pieniądze te przeznaczono na urządzenie mieszkania dla dzieci głuchoniemych w byłym klasztorze na Środce. Wyżywieniem i opieką nad uczniami miał zając się nauczyciel seminaryjny Szczepkowski.
Nowy budynek[]
W 1836 roku przystąpiono do budowy nowego budynku, który został połączony z klasztorem niższym łącznikiem. Cegła na ten budynek została sprowadzona z cegielni Murzynowa(Morrn). Budynek mial 60 stóp długości i 40 stóp szerokości. Dach został pokryty dachówką. Całkowity koszt budowy wyniósł 7 tys. 642 talary plus prace stolarskie, ślusarskie i inne, aż zamknął się kwotą 9 tys. 377 talarów. Budynek miał wytrzymać 200 lat.
Rozbudowa[]
W 1905 roku postanowiono na zlecenie dyrektora J.Radomskiego rozbudować szkołę. W 1906 roku rozpoczeto prace ziemne. Budowę nowej szkoły, na wzór szkoły miejskiej przy ul. Cegielskiego zakończon w 1907 roku. W 1907 roku rozebrano stara salę gimnastyczną i wybudowano nową - na wzór sali gimnastycznej przy ul. Wyspiańskiego. Na placu przed budynkiem poseminaryjnym, przeznaczonym na internat, wybudowano chlewiki, drewnik oraz ubikacje.
Obecnie[]
Wpisane do zabytku rejestrów budynki stoją tu w niemal niezmienionej formie od połowy XIX wieku. Dzisiaj wszystkie te budynki zajmuje Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących.