Kamienicę przy ul. Roosevelta 4 (kiedyś ul. Buddego) wybudowała w 1910 roku DBWDV (Deutscher Beamten - WohnungsBauVerein, czyli Spółdzielnia Mieszkaniowa Urzędników Niemieckich).
Frontową elewację budynku zdobi jedna z najefektowniejszych secesyjnych płaskorzeźb Poznania - kobieca postać opleciona wstęgą i łodygą winorośli, podpierająca jakby mały balkonik czwartego piętra.
Wbrew pozorom, secesyjne zdobienia tej kamienicy są dość wyjątkowe. Poznańscy architekci przełomu wieków, i owszem, lubowali się w stylach historycznych i chociaż jest w Poznaniu wiele budynków o elementach dekoracji secesyjnej, jednak przeważają te odwołujące się do baroku, renesansu, czy do średniowiecza. Bardzo często spotyka się eklektyzm - mieszankę różnorodnych stylów, nie rzadko łączonych z secesją.
Ale w tym przypadku mamy niemal czystą secesję z jej miękkimi liniami, unikaniem wszelkich ostrości i kantów (nawet szachulcowe zdobienia są półokrągłe), wicią roślinną, czy wspomnianym już elementem płaskorzeźby.