Zbudowany z myślą o przyjęciu tysięcy zagranicznych gości z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu, w latach dwudziestych XX wieku był największym hotelem w Polsce.
Zbudowano go w rekordowym czasie 13 miesięcy. Budowa rozpoczęła się w kwietniu 1928 r. i pomimo wyjątkowo mroźnej zimy (temperatura w niektórych regionach Polski sięgała -41 stopni) budowę zakończono w maju 1929 roku. Hotel Posiadał 362 pokoje o 603 łóżkach oraz pełne zaplecze socjalne, pralnię, kuchnie, itp. Powierzchnia wynosiła 3.100 m², a kubatura 67.000 m³. Wnętrza budynku zostały wykonane w stylu art deco, a narożnik budynku (narożnik ulic Grunwaldzkiej i Stolarskiej) jest ozdobiony portykiem z czterema kolumnami jońskimi
Hotel wzniesiono według projektu Jerzego Tuszowskiego.
Po zakończeniu PeWuKi[]
Drogi i mieszczący się na obrzeżach miasta hotel, pomimo wysokiego standardu, nie był w stanie pozyskać wystarczającej ilości klientów. Zawiedli również oczekiwani goście zza granicy. Po kilku latach hotel przekształcono w budynek mieszkalny. Jednak szybko przekształcił się w siedzibę sutenerów, prostytutek i elementu społecznego zyskując miano największego lupanaru w mieście. Chcąc zmienić ten stan, władze miasta po raz kolejny zmieniły przeznaczenia budynku, organizując w nim biura Zarządu Miasta.
Hotel samobójców[]
Stan w hotelu był tak zły, że na korytarzach co noc dochodziło do głośnych gonitw a w pokojach do orgii. Jednak prawdziwą plagą tego budynku były samobójstwa. Popełniono ich tam tyle, że ludzie zaczęli mówić o nim jako „Hotelu Samobójców”.
Podczas wojny hotel przebudowano i utworzono w nim Lazaret II - późniejszy 111 Szpital Wojskowy SP ZOZ.
Hotele | |
---|---|
Hotel Bazar • Hotel Berliński • Hotel Europejski • Hotel Lech • Hotel Mercure • Hotel NH Poznań • Hotel Polonia • Hotel Royal • Hotel Rzymski • Hotel Saski
|