Filharmonia Poznańska im. Tadeusza Szeligowskiego
.jpg){kind=link}
Dzieje Filharmonii Poznańskiej – zarówno instytucji, jak i jej nazwy sięgają lat dwudziestych XX wieku. Wtedy to „umuzycznieni”, a patriotycznie nastawieni mieszkańcy Poznania, przyzwyczajeni do słuchania koncertów nawet w okresie zaborów postanowili powołać Filharmonię Poznańską. Nie była to jeszcze instytucja organizującą koncerty, ze specjalnym budynkiem czy salą, ale wyrażała tęsknoty muzyczne i aspiracje środowiska. W 1919 roku powstała w Poznaniu polska opera z pełną orkiestrą więc rozszerzono działalność na repertuar estradowo-symfoniczny. I były koncerty „Filharmonii Poznańskiej” (jeszcze bez oficjalnej nazwy) w operze, nie były to koncerty regularne ani częste ale cieszyły bardzo dużym powodzeniem. W roku 1930 bytem scen operowych wstrząsnął ogólnopolski konflikt ekonomiczny ZASP-u z władzami, co groziło likwidacją teatrów operowych. Poznańscy muzycy rozpoczęli akcję powołanie w Poznaniu stałych, cyklicznych koncertów symfonicznych, na bazie (w domyśle: bezrobotnej) orkiestry operowej. Najaktywniejszymi byli: Tadeusz Kassern, Stanisław Wiechowicz, a zwłaszcza Tadeusz Szeligowski, który wykorzystywał swoje paryskie znajomości. Marzenie stało się konkretem – 14 października 1931 roku odbył się I koncert Orkiestry Symfonicznej Stołecznego Miasta Poznania, taka była nazwa oficjalna, ale nieoficjalnie (nawet bywało, że na afiszu) pojawiała się nadal „Filharmonia Poznańska”. W pierwszych czterech tygodniach, odbyło się 10 koncertów. Obecna Filharmonia Poznańska może więc z dumą szukać w niej swojej tradycji – w Orkiestrze Symfonicznej Stołecznego Miasta Poznania.
Po wojnie[]
2 czerwca 1945 roku opera zaczęła sezon a już dwa miesiące później Opera Poznańska zorganizowała I koncert symfoniczny, koncertów do października było siedem. W maju 1946 roku zostało powołane Towarzystwo Filharmonii „Robotniczej”. Towarzystwo przystąpiło do stworzenia instytucji filharmonicznej z własną orkiestrą symfoniczną. Powołano prowizorycznie jej kierownictwo, organizowano koncerty na początek z orkiestrą operową. Pierwszy koncert odbył się 28 grudnia 1946 roku w wypełnionej po brzegi hali Zakładów (jeszcze!) Cegielskiego i był wielkim świętem dla Poznania.Równolegle trwały konsultacje w sprawie stabilizacji instytucji, szukano odpowiedniego dyrygenta-kierownika artystycznego, został nim Stanisław Wisłocki, który miał zorganizować orkiestrę. Na dyrektora i kierownika artystycznego Wysocki zaproponował Tadeusza Szeligowskiego, który 1 lipca 1947 roku objął stanowisko Dyrektora i Kierownika Artystycznego Filharmonii Poznańskiej, bo tak została nazwana powstała instytucja. Inauguracja działalności filharmonii odbyła się od swojego I koncertu 10 listopada 1947 roku pod kierownictwem Stanisława Wisłockiego. Wcześniej była już tzw. „czeska inauguracja” sezonu 1947/1948 w dniu 29 X występem Filharmonii Czeskiej pod dyrekcją Rafaela Kubelika. Orkiestra posiadała wtedy 46 „własnych” instrumentalistów, których udało się zebrać w ciągu czterech letnio-jesiennych miesięcy. Zespół był wspomagany muzykami orkiestry operowej. W roku 1951 Filharmonia Poznańska przejęła pod swe skrzydła Chór Chłopięcy i Męski "Poznańskimi Słowikami" Stefana Stuligrosza.Salą koncertową Filharmonii Poznańskiej ze względu na doskonałą akustykę stała się Aula Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
24 września 1999 roku na uroczystym koncercie inaugurującym sezon artystyczny 1999/2000, Filharmonia Poznańska przyjęła imię Tadeusza Szeligowskiego. Od tej pory pełna nazwa instytucji brzmi: Filharmonia Poznańska im. Tadeusza Szeligowskiego.
.
Galeria[]
