Portret Feliks Nowowiejski
Feliks Nowowiejski - muzyk, kompozytor, organista, dyrygent, pedagog i organizator życia muzycznego. Autor „Roty”, oratorium „Quo vadis” czy opery „Legenda Bałtyku”.
W latach 1887-1893 uczęszczał do szkoły muzycznej w Świętej Lipce, w której uczył się harmonii oraz gry na fortepianie, skrzypcach, wiolonczeli, waltorni i organach. Po zakończeniu nauki prowadził ożywioną działalność kompozytorską i wirtuozowską.
W 1893 r. przeniósł się wraz z rodziną do Olsztyna gdzie zaczął grać w orkiestrze pułku grenadierów. Po I wojnie światowej osiadł w Poznaniu i czynnie włączył się w nurt odradzającego się życia kulturalnego miasta - organizował koncerty symfoniczne i chóralne, występował z recitalami organowymi. Od 1920 r. wykładał w Państwowym Konserwatorium w Poznaniu, gdzie prowadził klasę organów i dyrygował orkiestrą. W 1927 r. zrezygnował z pracy pedagogicznej i całkowicie poświęcił się kompozycji oraz działalności koncertowej. W latach 1935-1939 prowadził w Poznaniu Miejską Orkiestrę Symfoniczną, propagując muzykę współczesną.
We wrześniu 1939 r. w obawie przed aresztowaniem, ukrył się w szpitalu sióstr Elżbietanek, następnie wyjechał do Krakowa. Do Poznania powrócił w sierpniu 1945 r., gdzie zmarł „na udar serca”[1] i został pochowany na Skałce Poznańskiej, w krypcie zasłużonych kościoła św. Wojciecha.
Ojciec Feliksa Marii Nowowiejskiego (najstarszy syn) i Jana Bogusława Nowowiejskiego (najmłodszy syn, mąż Janiny Nowowiejskiej).
Źródła[]
- ↑ „Głos Wielkopolski”, 19.01.1946 r.