Budynek Dworca na pocztówce
Odnowiony peron Dworca Letniego
Pm 36-2 na otwarciu Poznańskiego Dworca Letniego
Pm 36-2 na otwarciu poznańskiego Dworca Letniego
Wagony przed starym Dworcem Letnim
Dworzec Letni przed renowacją
Dworzec Letni przed renowacją
Dworzec Letni - jeden z obiektów kolejowych zmodernizowanych w ramach programu rewitalizacji dworców kolejowych. Po odnowieniu dworca, jego patronem ogłoszono Ignacego Paderewskiego.
Historia[]
Historia powstania Dworca Letniego sięga początku XX w. i nie jest jednoznaczna. Wszyscy zgadzają się co do faktu, iż jego budowa była wymuszona przyjazdem niemieckiego cesarza Wilhelma II. Ówczesny zaborca, ze względów prestiżowych i bezpieczeństwa podróżował po kraju prywatnym pociągiem. Wjazd takiego składu na perony przeznaczone dla mieszkańców miasta był nie do pomyślenia, a orszak władcy i delegacja powitalna wraz z orkiestrą wymagały odpowiedniej przestrzeni. Przyczyna budowy jest jasna, kontrowersje budzi natomiast data powstania dworca.
Według niektórych źródeł Dworzec powstał w 1902 roku, gdyż wtedy planowano odsłonić w Poznaniu pomnik Fryderyka III. Druga koncepcja mówi, że dworzec zbudowano dziesięć lat później, czyli w 1912 roku. Prawda jak zawsze leży pośrodku. Wiadomo, że w 1902 r. cesarz odwiedził Poznań i wtedy zapadła właśnie decyzja o budowie specjalnego dworca. Początkowo prawdopodobnie był to jednak tylko dodatkowy peron z zadaszeniem. Dworzec zaczął nabierać ostatecznego kształtu dopiero, gdy w 1902 r. postanowiono rozebrać część fortyfikacji wewnętrznych Twierdzy Poznań tworząc miejsce rozwijającemu się miastu. W 1910 r. zakończono budowę Zamku Cesarskiego, przez co Poznań uzyskał status Residenzstadt (Rezydencji Cesarza), Dworzec był wtedy na ukończeniu.
Powstanie wielkopolskie[]
Dworzec cesarski odegrał jednak ważniejszą rolę w historii Poznania i Polski niż kilkunastominutowa audiencja cesarska. To właśnie na Dworzec Letni wjechał 26 grudnia 1918 roku pociąg z Gdańska, którym przyjechał Ignacy Paderewski. Przyjazd wybitnego polskiego muzyka i polityka był iskrą, która dzień później rozpaliła powstanie wielkopolskie. Powstanie jako jedyne w dziejach Polski zakończyło się sukcesem - Wielkopolskę włączono do II Rzeczypospolitej.
Dalsze losy[]
Znaną dziś nazwę dworzec otrzymał już w wolnej Polsce. W latach międzywojennych z peronu odjeżdżały pociągi w kierunku Puszczykowa, czy Osowej Góry - weekendowych letnisk poznaniaków. Co dzień do podjeżdżającego otwartego pociągu wtłaczały się tłumy uciekające od zgiełku miasta w cisze nadwarciańskich wiosek.
Po II wojnie światowej dworzec zaczął powoli odchodzić w zapomnienie. Małe pomieszczenie budynku nie było przystosowane do obsługi podróżnych, nawet nigdy w budynku nie znajdowała się kasa biletowa. Zdarzało się, że z peronu odjeżdżały pociągi kolonijne lub specjalne jednak nikt nie przejmował się stanem budynku i zadaszeniu peronu, które latami bez konserwacji coraz bardziej niszczały.
30 sierpnia 2011 roku dworzec otwarto po gruntownym remoncie[1].
Źródła[]
Galeria[]
