| Brama Wrocławska | ||
Brama Wrocławska na przełomie XIV i XV wieku
Brama Wrocławska ok. roku 1618 (fragment ryciny z dzieła Georga Brauna)
Ulica Podgórna z widokiem na bramę po jej przebudowie (gwasz Albertiego, ok. 1798)
Brama Wrocławska - znajdująca się w południowej części średniowiecznych murów XIII-wieczna brama na trasie prowadzącej na Wrocław.
Wiek XIII i XIV to intensywny rozkwit Dolnego Śląska oraz lokacja miast. Liczne kontakty gospodarcze Poznania ze Śląskiem stały się przyczyną wzniesienia bramy miejskiej.
Przypuszcza się, że górna kondygnacja wieży była miejscem odbywania tzw. kary wieży górnej za lekkiej przestępstwa.
Bramę rozebrano w 1797 roku został tylko czerwony bruk i pamiątkowa tabliczka w bruku i trochę starego muru z tyłu Fary
Pierwotny kształt bramy[]
Pierwsza wzmianka o Bramie Wrocławskiej pochodzi z roku 1417. Przypuszcza się jednak, że brama ta istniała jeszcze przed lokacją Poznania, na drodze na Wrocław. Układ ulic obecnego ścisłego centrum Poznania nie zmienił się po lokacji miasta i pozostał taki do dnia dzisiejszego.
Podstawowym elementem bramy była wieża stanowiąca wzmocnienie przejazdu. Jednak z biegiem czasu i postępem techniki fortyfikacyjnej, sama tylko wieża nie była już wystarczającym zabezpieczeniem na wypadek ataku wroga.
Przebudowy[]
Z ryciny w dziele Georga Brauna z roku 1618 wynika, iż brama została przebudowana w XV wieku, zyskując przedbramie o prostokątnym kształcie. Przypuszcza się, że z racji na swoje strategiczne znaczenie, brama była przebudowywana również w późniejszych latach.
Bastion Bramy Wrocławskiej[]
Bastion Bramy Wrocławskiej
W roku 1655 Poznań znajdował się pod szwedzką okupacją. Jej władze, zdając sobie sprawę ze strategicznego położenia miasta, postanowiły wzmocnić systemy obronne miasta, dostrzegając ich ówczesny kiepski stan.
Największe prace związane były z Bramą Wrocławską, która zyskała broniący ją bastion. Imponujący kształt bastionu ograniczała Struga Karmelicka, nad którą prawdopodobnie przerzucono most wiodący do wjazdu bastionu. Na zachód od bastionu wzniesiono umocnienia ziemne.
Legenda o krzyżu z Bramy Wrocławskiej[]
W 1522 r. na Bramie Wrocławskiej w Poznaniu zawieszony został niewielki, drewniany krucyfiks, który wkrótce zasłynął z cudownych interwencji,. Krzyż witał i żegnał podróżników, ale i żegnał także skazanych na śmierć złoczyńców, gdyż szubienica stała za miastem, przy drodze prowadzącej do Wrocławia. Wszyscy skazańcy wychodząc z miasta przez Bramę Wrocławską, przed śmiercią mogli się jeszcze pomodlić przed wiszącą tutaj figurą Ukrzyżowanego. Tak też było kiedy prowadzono na śmierć, po niechlujnym śledztwie, niewinnego chłopaka – jedynego syna ubogiej wdowy. Zatrzymał się on przed krucyfiksem i w tym momencie dał się słyszeć głos przemawiający w obronie niewinnego skazańca. Wobec licznych świadków zdarzenia, przeprowadzono dodatkowe dochodzenie, które ujawniło właściwego złoczyńcę. Chłopaka uwolniono, a krzyż uznano za łaskami słynący i umieszczono w katedrze, w Kaplicy Najświętszego Sakramentu (Świętego Krzyża, Górków), gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego[1].
Źródła[]
- Zbigniew Pilarczyk, „Brama Wrocławska” w: „Kronika Miasta Poznania” nr 1/1996, „Mury miejskie”, s. 243, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1996.
Galeria[]
.jpg "Kaplica Najświętszego Sakramentu - Kopia (3).jpg (181 KB)")
| Bramy średniowieczne | |
|---|---|
|
Brama Dominikańska • Brama Glinna • Brama Wielka • Brama Wodna • Brama Wrocławska • Brama Wroniecka • Ciemna Bramka
|