Bracia Francuzi i Polacy Zjednoczeni (Les Fréres Polonais et Frauçais réunis) - loża masońska założona w sierpniu 1807 r. w obrządku francuskim.
Loża poznańska była zależna od wielkiego wschodu francuskiego. Składała się z licznych dygnitarzy wojskowych i cywilnych oraz wybitnych obywateli. Pracowała w języku polskim i francuskim.
Mistrzem loży był przez długi czas generał Wincenty Axamitowski. Do członków zaliczali się:
- pułkownik Stanisław Mycielski
- prefekt departamentu Józef Poniński
- podprefekt Aleksander Żychliński
- rzecznik trybunału Augustyn Zaborowski
- prezydent maista Bernard Rose
- hr. Kacper Skarbek
- sędzia Wiktor Szołdrski
- generał Jan Henryk Dąbrowski
- generał Amilkar Kosiński
- hr. Aleksander Bniński
- generał Kazimierz Turno
- hr. Melchior Łącki
- sędzia trybunału Morawski.
Historia[]
W 1812 r. młot mistrza dzierżył prezes trybunału Faustyn Zakrzewski.
W 1814 r. do loży należało 23 braci.
7 czerwca 1815 r. loża zmieniła nazwę na „loża po stałości”. W późniejszym terminie została rozwiązana policyjnie.
Wtedy wystąpiła ze wschodu warszawskiego i przystąpiła do wschodu berlińskiego „zu den drei Weltkugeln” jako loża macierzysta. Loża macierzysta z chęcią przyjęła lożę poznańską, lecz od początku chciała połączyć ją z lożą „Piast zu den 3 sarmatischen Säulen”. Loża niemiecka zmusiła poznańską do skreślenia wszystkich oficerów, urzędników i zwolenników Napoleona oraz rządu saskiego.
W grudniu 1815 r. ponownie ukonstytuowała się, a od dnia 16 marca 1816 r. rozpoczęła pracę.
Niemcy uznali lożę jako kontynuację starej loży „Schule der Weisheit”.
19 grudnia 1817 r. loża odbyła posiedzenie żałobne za brata Tadeusza Kościuszkę.
Dwie loże poznańskie dzieliły wspólnie siedzibę, prowadziły wspólnie budowę własnego domu, aż połączyły się 28 kwietnia 1820 r. w jedną „Świątynię Jedności (Tempel der Eintracht)”.
Źródła[]
- „Kronika Miasta Poznania” nr 8/1923, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1923.